Włochatka
Aegolius funereus
Sytuacja w Polsce
Liczebność waha się w poszczególnych latach zależnie od dostępności pokarmu. Obecnie populacje szacuje się na 700 - 1000 odzywających się samców.
Sytuacja w Małopolsce
Rozpowszechniona, lecz nigdzie nie jest liczna.
Środowisko
Zasiedla bory i lasy mieszane z udziałem świerka i jodły. W litych świerczynach istotna jest obecność nawet niewielkich płatów buczyn lub choćby pojedynczych buków. Preferuje sąsiedztwo zróżnicowanych strukturalnie lasów i otwartych przestrzeni typu zręby, halizny, uprawy, młodniki. Unika miejsc zamieszkiwanych przez większe sowy: puchacza i oba gatunki puszczyków.
Pokarm
Poluje niemal wyłącznie na małe gryzonie, czasami tylko chwyta niewielkie ptaki.
Gniazdo
Zamieszkuje dziuple po dzięciole czarnym oraz większe budki lęgowe o średnicy otworu przekraczającej 7 cm.
Biologia lęgowa
Jaja 3-7 (1-10) składa zwykle na przełomie IV i V.
Wędrówki
Populacja krajowa nieregularnie wędruje lub koczuje. Nie jest to do końca jasne. W okresie migracji i w zimie do Polski przylatują ptaki z północy i płn. - wsch. Prawdopodobnie większość samców gniazdujących w kraju pozostaje w pobliżu lęgowisk, zaś młode i samice migrują w rejony obfitujące w pokarm o mniejszej pokrywie śniegowej.
Status ochronny
Gatunek chroniony. Wg przygotowanej ustawy prawdopodobnie wokół gniazd włochatki tworzone będą strefy ochronne całoroczne o promieniu 50 m.
Ciekawostki
W latach obfitujących w pokarm może wyprowadzić 2 lęgi. W tych latach nawet młode samice przystępują do rozrodu i nierzadkie są przypadki poligamii.
Literatura
- Cramp S. i Simmons K. (ed.) 1980. The Birds of the Western Palearctic. Vol. II. OUP. Oxford. UK.
- Mikusek R., Sikora A. 2004. Aegolius funereus (L. 1758) - Włochatka. W: Gromadzki M. (red.) - Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 - podręcznik metodyczny. Ministerstwo Środowiska, Warszawa. T. 8.
Galeria
