Puszczyk uralski
Strix uralensis
Sytuacja w Polsce
Występowaniem ograniczony do Polski pd-wsch. W ostatnich latach obserwuje się ekspansję na nowe, przyległe tereny.
Sytuacja w Małopolsce
Miejscami, szczególnie w niektórych partiach Beskidów, najpospolitsza sowa.
Środowisko
Prześwietlone, wysokopienne lasy różnego typu, na tyle bogate, aby ptak mogły wyżywić się w terytorium w ciągu całego roku.
Pokarm
Bardzo zróżnicowany. Głównie drobne gryzonie, ale też płazy, gady, ptaki.
Gniazdo
W lasach zbliżonych do pierwotnych chętnie obszerne dziuple i szczyty złamanych pni. Obecnie coraz częściej opuszczone gniazda dużych gatunków ptaków oraz budki lęgowe i platformy.
Biologia lęgowa
Jaja 1-6 (3-4) składa w III lub IV. Wysiaduje samica, samiec dostarcza pokarm i chroni lęg. Wysiaduje ok. 28 dni. Młode opuszczają gniazdo po miesiącu.
Wędrówki
Gatunek osiadły. Jedno terytorium utrzymuje przez wiele lat.
Status ochronny
Gatunek wymieniony w Dyrektywie Ptasiej i Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Specjalne zabiegi ochronne pożądane są w lasach poddanych intensywnej gospodarce leśnej.
Ciekawostki
W ramach konkurencji wypiera mniejsze gatunki sów, szczególnie puszczyka zwyczajnego, uszatkę i włochatkę.
Literatura
- Cramp S. i Simmons K. (ed.) 1980. The Birds of the Western Palearctic. Vol. II. OUP. Oxford. UK.
- Mikusek R. (red.) 2005. Metody Badań i Ochrony Sów. Wyd. FWIE. Kraków.
- Czuchnowski R. 2009. Puszczyk uralski Strix uralensis. W: Chylarecki P., Sikora A., Cenian Z. Monitoring Ptaków Lęgowych. Poradnik metodyczny dotyczący gatunków chronionych Dyrektywą Ptasią; GIOŚ, ss. 459-466. Warszawa.